adını bilen son kişi öldüğünde hiç doğmamış olacaksın

şu başlığı görünce efkarlanmamak, hayatını ve yaptıklarını sorgulamamak elde değil.sağol jaimelannister

(bkz: ölümsüz olunabilir) (bkz: ölümsüzlük hayal değil) (bkz: her eve ölümsüzlük)

olumsuz mu olmak istiyorsun, dunyaya senden sonra da kalacak bir sey birak.

korkuyorum. yaşadıklarımın ve ben'in basitleşmesinden korkuyorum.

çok zoruma gider bu söz ama yapacak bi şey yok

bu yüzden öyle bir yaşayacaksın ki adın hiç unutulmayacak. belki bir okul yaptırırsın ya da bir lider olursun. boşuna gelmedik ya bu dünyaya. bir eser bırakmak lazım geride.

ben öldükten sonra adımı bilseler nolur. ben hayattan keyif alayim da yaşarken kimse bilmese de olur

adımızı bilen herkes öldükten sonra biz niye yaşayalım ki

dehşet söz. dehşete kaptıran söz.

bu yüzden napıyoruz totomuzu bi zahmet kaldırıp dünyaya kalıcı bişey bırakmak için çabalıyoruz. ot gibi yaşamayın

belki yeniden doğmak için fırsattır bu?

şimdi biliyorlarda bir boka mı yarıyor

herşeyin gittikçe daha da basitleştirilmeye evrildiği bu dünyada bunun farkında olmak insanı dehşete düşürmekten çok çalışmaya iter. eğer kalıcı olmak istiyosan bi iz bırak. kolay mıdır? hiç değildir.başarılar. bu yolda yalnızsınız.

"bu varlık dünyasında yalnız senin hiç mi hiç bir şeyin olmayacak… hatta mezar taşın da…"

şu başlığı ne zaman okusam birden derin düşüncelere dalıyorum ve normalde de adımı ne kadar az kişinin söylediği gerçekliğinde boğuluyorum

teknoloji çağındayız bırakın adımızı neslimiz evveliyatımıza kadar bizi bilecekler

facebook ölen kişilerin hesaplarını özel hesap veya anı hesap olarak elinde tutmaya devam ediyor (akraba, aile isteği doğrultusunda) bundan kurtulabilirseniz eğer, unutulabilirsiniz.

ya hiç doğmak istemediysek..

ara ara aklıma gelen ve hemen çürüttüğüm durum. kim bilir belki torunumun torunu instagram hesabıma bakıp "bu benim büyük büyük dedem" diyecek ve beni hatırlayacak.

bu yüzden her yere imzamı bırakırım

yaşadığım halde kimse adımı bilmiyorsa?

bir tek ben mi tınlamıyorum bu durumu. hayır kendi dönemimde hatırlandım da kaldı öldükten sonrası

bakınca fiyakalı bir cümle gibi duruyor ama derine inince tüm özelliğini yitiriyor. adımı bilen son kişi öldüğünde zaten benim de adını bildiğim kişiler ölmüş olacak. birileri bizi hatırlasın diye mi çürütüyoruz ömrümüzü? önemli olan burada hatırlanmak değil. buradan hatırlanacak şeyler götürmek. sonuçta herkes bir gün toprak olacak ve unutulacak.

mükemmel bir cümle. varoluşu anlatan en iyi cümle hatta. maksat bir iz bırakabilmek bu hayatta. güzel bir şeyler yapmak. iyiliğe dair bir şeyler bırakabilmek. bugün o kadar yoğun bir gündü ki benim için, bildiğin yorgunluktan öldüm. elim, yüzüm buz kesti. yine de hiç üzülmedim, sitem etmedim. e-ticaret işine giriyorum. bugün satacağım poların örnek baskısını gidip gördüm. pek içime sinmedi, yeniden basın dedim. adam şaşırdı. olmaz dedim, beni seven yüz binlerce gence bu baskıda bir ürün satmam ben. dondu kaldı. nasıl yani dedi? bana o insanlar güveniyor dedim. belki de sırf ben sattığım için bu ürün en aşağı beş bin tane satacak. ne olacak o vakit? inanamadı adam dediğim karşısında. bana en kaliteli ürünü sun dedim. gerekirse ben hiç para kazanmayayım. ama insan da kaybetmeyeyim. kolay kolay bulunmuyor çünkü. işte bu cümle, bugün yaşadığım bu mevzunun tümevarımı bence. ya da tümdengelimi. her ne boksa artık. maksat ve gaye güzel bir iz bırakmak olmalı bu dünyada. herkes kendi kapısının ve vicdanının önünü süpürmeli önce. sonrası illa ki gelir. siz hiç önü açılan bir suyun öylece kaldığını gördünüz mü? kalmaz. akar gider o. umarım, nefes aldığım süre boyunca hep daha iyi bir insan olurum. merhametli. ve birilerine faydalı. maddi-manevi farketmiyor. ben iyilik yaptığım zaman yerden bir karış yukarıda yürüyorum. ruhum arınıyor. içime çektiğim oksijen başımı döndürüyor.

şuan sözlükte bu durumdayım. adımı bilen 1 kişi bile kalmadı. öldüm la resmen.

(hazreti) adem'i kapsayamayan hede..

Bu söz beni hep ürpertmiştir. Yaşamın anlamsız gelmesine neden olmuştur.

Benim adımı tarihten silmek biraz zor.

t: aksi gibi adını bilmeyen bir insan öldüğünde de onun için hiç yaşamamış olma durumu. bir hayatın ismi, ancak başka hayatları kirletmediği sürece mezar taşında masum yazılır. ve her hayat, ardında masum yazılmayacak bir mezar taşı bırakacaktır.

adımı bilen kişiler öldüğü zaman diğer insanların adımı bilmesine zaten gerek olmadığını düşünüyorum.

Belki takıntı belki de bir hatırlanma isteğini ürküten bir cümle. Kayda değer bir şey yapma isteği ve buna uygun bir çaba oluşturur bazılarında.

valla güzel bir hayat süreyim de varsın kimse hatırlamasın, çok umrumda değil

Öldükten sonra ne iyi biri olarak hatırlanacağımı, ne de hatırlanacağımı düşünüyorum. Ne her hangi birinin hayatında önemli bir yer alıp iz bırakabildim, ne de derin yaralar bırakabildim. Hatta şimdi bile 1 ay önce görüştüğüm birinin aklına geldiğimden emin değilim. Öldükten maksimum 3-5 sene sonra beni tarihe bile gömerler.

bir çığlık... ve varsın. duyulur her gönülde varlığın. ve bir sessizlik, yoksun. fotoğraflarda bile okunmaz silüetin. ruhunun her zerresinde hissedersin silinmişliği, hani bizzat şahidi olmasan yaşanmışlıklarının, sen bile inanmazsın yaşadığına. işte öyle bir his bu durum. tam olarak "hiçlik" meselesi...

O arkadaşa söyleyin ölmeden başka arkadaşlara anlatsın.